Spis treści
Kamień nazębny jest problemem, który podobnie jak ludzi dotyka również psy. Przodkowie dzisiejszych psów radzili sobie z kamieniem nazębnym żywiąc się upolowaną zwierzyną, gryząc twarde ścięgna i kości. Niestety dzisiaj nasi czworonożni przyjaciele nie są w stanie samodzielnie dbać o higienę zębów i dziąseł. Dlatego też to my jako ich właściciele jesteśmy odpowiedzialni za to, aby nie doprowadzić do stanu krytycznego, który może przyczynić się do wielu poważniejszych chorób. Z tego powodu codzienna troska i dbanie o higienę zębów i dziąseł jest bardzo ważnym aspektem. Niewielki i często bagatelizowany osad nazębny może przyczynić się do powstania kamienia nazębnego.
Narastający kamień jest siedliskiem bakterii, może prowadzić do stanów zapalnych dziąseł i powodować poważniejsze schorzenia. Nagromadzony kamień nazębny powoduje dyskomfort podczas gryzienia, jest odpowiedzialny za bardzo nieprzyjemny zapach z pyska a także doprowadzić do utraty zębów, co stanowi olbrzymi problem. Bardziej narażone na problem z kamieniem nazębnych są psy ras miniaturowych i małych a to dlatego, że z uwagi na swoją wielkość nie gryzą twardych gryzaków, gałęzi czy kamieni podczas spacerów. Ich właściciele nie podają im też raczej kości. Duże psy obgryzając gałęzie, aportując kamienie czy zabawki czy też gryząc twarde, naturalne gryzaki, mają większą szansę na częściowe chociaż starcie kamienia nazębnego.
Musimy pamiętać, że zęby są niezwykle istotnym elementem w całym ciele naszego czworonoga. Potrzebne im są nie tylko do do rozdrabniania spożywanego pokarmu, ale także służą im do zabawy czy obrony.
Jak powstaje kamień nazębny u psów?
Kamień nazębny u czworonogów odkłada się w podobny sposób, jak i u ludzi. Spożywany pokarm oraz jego resztki pozostawione w pysku, w połączeniu z bakteriami i solą w ślinie tworzą osad nazębny, który stopniowo i warstwowo odkłada się płytce nazębnej. Kamień przybiera kolor brązowy, szary lub żółty. We wszelkich zakamarkach i trudno dostępnych miejscach odkłada się szczególnie mocno. Najszybciej osadza się na linii wzdłuż dziąseł. Mnożące się w nim bakterie przedostają się do dziąseł co może spowodować zapalenie, a nawet utratę zębów.
Objawy powstawania kamienia nazębnego u psów
Jednym z częstszych i najbardziej oczywistym objawem jakie towarzyszą powstawaniu kamienia nazębnego jest przykry zapach, który wydobywa się z pyska czworonoga. Przy odkładaniu się kamienia na zębach powstaje też żółty lub brązowy nalot widoczny przy linii dziąseł. Innymi objawami mogą być zaczerwienienie i opuchlizna, która może już sugerować stan zapalny dziąseł spowodowany właśnie odkładaniem się kamienia nazębnego. Mocno nagromadzony kamień czy stan zapalny nim spowodowany powoduje, że pupil może stracić apetyt, stanie się markotny i niechętny do zabawy.
Jak zapobiegać powstawaniu kamienia nazębnego?
Systematyczna profilaktyka, a także codziennie dbanie o higienę jamy ustnej to konieczność w walce z odkładaniem się kamienia nazębnego. Na rynku zoologicznym dostępny jest szeroki wybór artykułów, które ułatwią nam dbanie o higienę zębów i dziąseł, co w rezultacie przyczyni się do zminimalizowania ryzyka powstawania kamienia nazębnego. Najmniej inwazyjną metodą na pozbycie się kamienia to oczywiście regularna profilaktyka. Niestety wielu właścicieli zapomina o systematyczności lub bagatelizuje ten problem.
Naturalne gryzaki korzystnie wpływają na wymianę zębów, a także w pewien sposób zapewniają naturalny masaż dziąsła. Mogą to być typowe gryzaki dentystyczne, gryzaki z twardej, sprasowanej skóry lub kości, poroża jelenia czy daniela czy wreszcie gryzaki wykonane z twardego drewna (oliwnego, hebanowego czy wrzosowego). Co ważne każdy taki gryzak jest całkowicie bezpieczny dla zwierzęcia, które może go spożywać i następnie naturalnie wydalać. Sucha karma także w pewnym stopniu wpływa na higienę jamy ustnej czworonoga, ponieważ zachodzi naturalne ścieranie płytki. Czyszczenie zębów za pomocą szczoteczki i pasty do zębów dla psów to najbardziej wydajna forma czyszczenia psich zębów a zabieg powinno się przeprowadzać najlepiej 2-3 razy w tygodniu. Korzystać przy tym należy z past przeznaczone dla psów – nie wolno stosować past przeznaczonych dla ludzi. Można też nakładać pastę na palec i delikatnie masować zęby czworonoga. Najbardziej wyrafinowanym narzędziem do walki z osadem nazębnym są ultradźwiękowe szczoteczki dla psów i kotów. Jest to dość drogie urządzenie, kosztujące od jednego do dwóch tysięcy złotych. Prawidłowo stosowane pozwala osiągnąć podobne a nawet lepsze rezultaty niż podczas ręcznego szczotkowania zębów. Oczywiście nie każdy pupil pozwoli sobie na tak daleko posuniętą ingerencję w paszczy. Wtedy z pomocą przychodzą pasty do zębów w proszku oraz inne preparaty dodawane do jedzenia i wody, spraye i żele dentystyczne. Ich składniki zmiękczają osad nazębny sprawiając, że jest bardziej podatny na ścieranie podczas jedzenia czy gryzienia. Dostępne są również przekąski o takim działaniu. Zdecydowanie jednak zapobieganie jest kluczowe, ponieważ nieleczony kamień nazębny należy usuwać u weterynarza, co nie jest prostym ani w stu procentach bezpiecznym zabiegiem.
Bardzo ważne jest też, aby od szczeniaka przyzwyczajać pupila do czynności pielęgnacyjnych jamy ustnej, dzięki czemu w przyszłości nie będzie odczuwać dyskomfortu podczas dbania o zęby.
Usuwanie kamienia nazębnego
Kamień nazębny zarówno wymaga interwencji lekarza weterynarii – zarówno u psa jak i u kota. Należy się go jak najszybciej pozbyć, ponieważ nieleczony może doprowadzić do wielu poważniejszych chorób. Kamień nazębny usuwany jest pod narkozą (obecnie najczęściej wziewną a nie dożylną), za pomocą skalera ultradźwiękowego i skrobaków mechanicznych. Po usunięciu kamienia nazębnego lekarz weterynarii poleruje zęby zwierzęcia co ma za zadanie utrudnić ponowne osadzanie się osadu, ale prędzej czy później pojawi się on znowu. Dlatego też codzienna higiena jest niezbędna do zachowania zdrowych i czystych zębów. W trosce o zdrowie naszych podopiecznych należy zrobić wszystko co tylko się da, aby nie dopuścić do powstania kamienia nazębnego. Usunąć go można tylko weterynaryjnie, pod pełną narkozą. Każda narkoza niesie ze sobą ryzyko pewnych powikłań, ze śmiercią zwierzęcia włącznie. U niektórych czworonogów narkoza niesie zdecydowanie większe ryzyko – zwierzęta w podeszłym wieku oraz schorowane są znacznie bardziej narażone na wszelkie powikłania. Oczywiście każdorazowo to lekarz weterynarii decyduje o przeprowadzeniu zabiegu, poprzedzając go wykonaniem niezbędnego wywiadu o zwierzęciu i wykonując konieczne badania. Biorąc wszystko powyższe pod uwagę zawsze powinniśmy kierować się naczelną zasadą, która brzmi “lepiej zapobiegać niż leczyć”.
