Odrobaczenie u psa – kiedy to z robić? W jaki sposób, po co?

Odrobaczenie u psa – kiedy, w jaki sposób, po co?

Jako opiekun psiaka, mamy obowiązek zapewnić mu należytą opiekę przez całe jego życie. Odpowiedzialność to nie tylko karmienie, wychodzenie na spacer i codziennie przytulasy, ale także ciągła obserwacja czworonożnego przyjaciela i jego stanu zdrowia. Jednym z obowiązków jest profilaktyka przeciwko chorobom i regularne odrobaczania, które mają za zadanie usunąć pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne, które mogą żerować w organizmie czworonoga. Obecność pasożytów wpływa niekorzystnie na zdrowie i samopoczucie. Niestety robaki mogą zaatakować czworonoga przez cały okres jego życia i nie da się przed nimi w pełni ochronić. Kiedy, w jaki sposób i po co odrobaczać psa?

Po co odrobacza się psa?

Nasi czworonożni przyjaciele są znacznie częściej narażeni na kontakt z pasożytami niż my. Podczas spaceru zwierzęta mają kontakt bezpośredni z zakażonym podłożem poprzez pysk. Znaczna część spaceru opiera się na węszeniu Pasożyty mogą znajdować się w nieposprzątanym kale, kale dziko żyjących zwierząt, ale także i w ślimakach, skażonej ziemi czy wodzie. Pasożyty mogą także przenosić gryzonie, ptaki lub inne zwierzęta, które podczas spaceru nasz psiak może mieć styczność. Ze względu na tak duże zróżnicowanie, nie jesteśmy w stanie ochronić swojego czworonoga przed infekcją, a jedynie dbać o profilaktykę.

Mówiąc o odrobaczaniu mamy na myśli pasożyty wewnętrzne, inaczej nazywane endopasożytami. Do tej grupy zaliczają się pasożyty jelitowe i pozajelitowe. To, jakimi pasożytami może zarazić się pupil w dużej mierze zależy od miejsca zamieszkania, ze względu na różny obszar ich występowania. W Polsce najczęściej atakują między innymi glisty, tasiemce, nicienie, tęgoryjce, giardia.

Odrobaczanie psa jest zarówno formą profilaktyki, która ma za zadanie zapobiec rozwojowi pasożytów, jak i formą leczenia, kiedy pasożyty zostały stwierdzone w organizmie. Niestety podawanie środków w celu zabicia pasożytów, nie zabezpiecza czworonoga przed kolejnym zakażeniem. Nie jest to więc środek o działaniu prewencyjnym, jak w przypadku szczepionek.

Oprócz pasożytów wewnętrznych, nasi czworonożni przyjaciele narażeni są na pasożyty zewnętrzne, nazywane ektopasożytami. Pasożyty zewnętrzne żerują na skórze żywiciela, żywiąc się krwią lub martwym naskórkiem. Do tej grupy zalicza się przede wszystkim pchły, kleszcze, wszy, nużeńce, świerzbowce czy meszki. W tym przypadku także ważna jest odpowiednia profilaktyka, która jednak różni się od profilaktyki w przypadku pasożytów wewnętrznych.

Kiedy należy odrobaczyć psa?

Psy są narażone na kontakt z pasożytami lub ich larwami niemal przez cały czas. Niezależnie od wieku, rasy czy płci. Najczęściej do zakażenia dochodzi podczas spaceru, kiedy pysk czworonoga naturalnie ma kontakt z podłożem lub przez bezpośredni kontakt z zakażonym zwierzęciem. Odrobaczenie należy stosować po zaobserwowaniu niepokojących objawów i po potwierdzeniu obecności pasożytów. Wówczas konieczne może okazać się stosowanie specjalnych leków, antybiotyków i leków osłonowych w zależności od nasilenia inwazji i gatunku pasożyta.

Odrobaczanie ma także formę profilaktyczną, w celu pozbycia się ewentualnych robaków. Szczególnie ważne jest już w okresie szczenięcym, ponieważ to one są niezwykle narażone na infekcję glist czy giardi. Larwy glist mogą dostać się do organizmu szczeniaka wraz z mlekiem matki. A nawet do zakażenia mogło dojść poprzez łożysko, jeszcze w brzuchu suki.
Ze względu na brak odporności lub nie w pełni rozwiniętej, inwazja pasożytów może wykończyć niewielki organizm szczeniaka, jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte jak najszybciej.
Objawy
Objawy zakażenia pasożytami mogą różnić się od siebie w zależności od poszczególnych ich gatunków oraz od kondycji naszego czworonoga. Niektóre z objawów mogą sugerować wiele innych problemów zdrowotnych, dlatego tak istotne jest obserwowanie zachowania psa i wykonanie niezbędnych badań po konsultacji z lekarzem weterynarii.

Zespół objawów zależy od samego gatunku pasożyta, jego cyklu rozwojowego oraz miejsc rozwoju. Nie bez znaczenia jest także kondycja psa, jego wiek oraz ogólna kondycja zdrowotna i choroby współistniejące. U szczeniaków, psów starszych i schorowanych objawy mogą być znacznie silniejsze.

Objawy zakażenia pasożytami wewnętrznymi u psa:

• zaparcia
• wymioty
• apatia
• biegunka
• utrata wagi
• problemy z sierścią
• podrażnienia wokół okolic odbytu
• pasożyty widoczne w kale
• saneczkowanie – charakterystyczne pocieranie odbytu o ziemię
• kaszel
• bladość błon śluzowych
• odkasływanie

W razie zaobserwowania niepokojących objawów należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii i rozpocząć konieczne leczenie. W takim wypadku lekarz weterynarii zleci badania kału lub inne specjalistyczne testy, które pomogą potwierdzić lub wykluczyć obecność pasożytów wewnętrznych. W tym celu przez trzy dni należy raz dziennie pobierać próbkę kału, a następnie przechowywać ją w szczelnie zamkniętym pudełku w lodówce.
Dokładnie po trzech dniach należy przekazać próbki lekarzowi weterynarii, który przekaże je do laboratorium. Takie testy pomogą potwierdzić lub wykluczyć obecność pasożytów oraz poznać gatunek, dzięki czemu będzie można wdrożyć ukierunkowane leczenie.

Niestety nie zawsze obecność robaków daje widoczne objawy przez pierwsze stadium ich rozwoju. Dlatego ważne jest systematyczne odrobaczanie profilaktyczne lub regularne badanie kału, które pozwoli pozbyć się ewentualnych robaków zanim te zaatakują w pełni organizm.

Obecność pasożytów w organizmie nie wolno lekceważyć. Są to groźne robaki, które w konsekwencji mogą przynieść prawdziwe spustoszenie w organizmie. Nieleczone mogą doprowadzić nawet do śmierci.

Jak odrobacza się psa?

Istnieje kilka sposobów na odrobaczenie psa, ale najskuteczniejszym jest podanie mu odpowiedniego leku przeciwpasożytniczego.

Można wybrać się z psem do weterynarza, który przepisze odpowiedni preparat. Lekarz weterynarii dobierze dawkę odpowiednią dla wagi i wieku psa oraz przeprowadzi badanie, aby wykluczyć obecność innych chorób zakaźnych.

W przypadku leków przeciwpasożytniczych dostępnych bez recepty, należy dokładnie przeczytać ulotkę i postępować zgodnie z zaleceniami producenta. Ważne jest, aby wybrać odpowiedni preparat dla wagi i wieku psa, a także dokładnie przestrzegać zalecanej dawki. Nie należy zbyt często podawać leków pasożytniczych, aby nie naruszyć naturalnej bariery ochronnej flory jelitowej. Jeśli nie ma żadnych wskazań do odrobaczania, pies nie wykazuje niepokojących symptomów, świadczących o obecności robaków, w kale nie widać pasożytów, ani żadne zwierzę w jego otoczeniu nie ma stwierdzonych obecności glist czy innych robaków, warto zamiast podawać od razu leki, sprawdzić kał w badaniu. W razie potwierdzenia obecności pasożytów, konieczne jest zastosowanie leków.

Ponadto, należy dbać o higienę psa i jego środowiska, regularnie myjąc legowisko, miseczki i zabawki oraz utrzymując czystość w miejscach, gdzie przebywa zwierzę.

Jaka dawka lekarstwa na odrobaczenie?

Dawka lekarstwa na odrobaczenie psa zależy od wielu czynników, takich jak wiek i waga psa, rodzaj lekarstwa oraz rodzaj pasożyta, który ma być zwalczony. W przypadku leków przeciwpasożytniczych dostępnych bez recepty, na opakowaniu znajdują się zalecenia dotyczące dawki odpowiedniej dla różnych przedziałów wag psów, dzięki czemu łatwo dobrać odpowiednią, znając wagę psa.

W przypadku leków przepisywanych przez weterynarza, kiedy inwazja pasożytów jest już poważna, dawka zostanie dopasowana indywidualnie do psa. Dlatego ważne jest, aby po zaobserwowaniu niepokojących objawów jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii i nie podawać jakiegokolwiek lekarstwa bez konsultacji z weterynarzem. Lekarz dobierze odpowiedni preparat oraz określi odpowiednią dawkę, która będzie bezpieczna i skuteczna dla Twojego psa.

Należy pamiętać, że stosowanie niewłaściwej dawki lekarstwa lub nieprzestrzeganie zaleceń dotyczących dawkowania może prowadzić do niepożądanych skutków ubocznych oraz zmniejszyć skuteczność leczenia i niekorzystnie odbić się na zdrowiu psa.

Jakie lekarstwo wybrać na odrobaczenie psa?

Na rynku weterynaryjnym dostępne jest kilka różnych opcji odrobaczania. Są to leki w formie past, tabletek, preparatów typu spot-on czy zawiesin. Te różnią się od siebie składem i spektrum działania. Wybór powinien być skonsultowany z lekarzem weterynarii i dobrany indywidualnie do wieku psa, jego wagi.

• Tabletki na odrobaczanie – to jedna z najczęściej wybieranych form, ze względu na różnorodność i szerokie spektrum działania. Moc tabletki dobierana jest do wagi czworonoga. Najczęściej jedna tabletka przypada na 10 kg masy ciała, jednak dostępne są także dla małych ras psów – 2-5 kilogramowych, jak i tych dużych powyżej 30 kilogramów. Najczęściej swoje działanie ukierunkowane ma zarówno na nicienie, tasiemce, lambie, tęgoryjce i włosogłówki. W przypadku większości tabletek można je podawać zarówno na czczo, jak i po posiłku, jednak ze względu na różnice, przed podaniem należy zawsze sprawdzić ulotkę. Produkt podawany doustnie. Tabletkę można schować w jedzeniu lub smaczku. Dostępne są także tabletki smakowe, które chętnie są zjadane przez czworonogi ze względu na swój aromatyczny smak. Nie wszystkie psy jednak zaakceptują obecność tabletki. W takim wypadku konieczne może okazać się dobranie innego typu leku.

 

 

• Pasty odrobaczające– Pasty odrobaczające to jedna z form podawania leków przeciwpasożytniczych dla psów. Mogą być one stosowane w celu zwalczania określonych pasożytów, takich jak glisty, tasiemce, płaskowce lub robaki serca. Podaje się je doustnie.
• Zawiesiny – płyn zawierający aktywny składniki przeciwpasożytniczy.
  To dość łagodna forma, która często stosowana jest w przypadku szczeniąt. Działa na nicienie i tasiemce. Preparat podawany doustnie za pomocą strzykawki dołączonej do zawiesiny.

Dzięki temu, wybór form zabezpieczenia jest naprawdę duży. Łatwo wybrać opcję, która najbardziej odpowiada nam, jak i naszym czworonogom.

Zdarzają się skutki uboczne po podaniu preparatu odrobaczającego, jednak na szczęście występują one rzadko. W zależności od preparatu mogą wystąpić podrażnienia przewodu pokarmowego, ślinienie, biegunka, apatia, ospałość, nadwrażliwość, objawy alergiczne. Po podaniu środka odrobaczającego należy obserwować czworonoga, a w razie wystąpienia niepokojących objawów skonsultować się z lekarzem weterynarii. Skutki uboczne nie tyle muszą być spowodowane złą reakcją na substancje zawarte w leku, ale walką substancji z pasożytami. Po podaniu leku mogą widoczne być także wydalające się z psa robaki.

Leki odrobaczające nie powinny być podawane zbyt często. Podawanie zbyt często tabletek profilaktycznych zadziała wręcz odwrotnie do zamierzonych skutków. Częste podawanie zaburzy florę bakteryjną jelit, co w konsekwencji przyczyni się do zmniejszenia odporności na choroby.

Kalendarz odrobaczeń zwierząt domowych

Odrobaczanie jest już szczególnie ważne w wieku szczenięcym ponieważ to ona narażone są na pierwsze infekcję. Pierwszy odrobaczenie stosuje się już od 2 tygodnia życia, a następnie czynność ta powtarzana jest systematycznie co 14 dni (2 tygodnie), aż do odstawienia od mleka matki. Następne odrobaczania powinno odbywać się co 4 tygodnie, aż do ukończenia przez szczeniaka 6 miesiąca życia. Terminy odrobaczenia wynikają z cyklu rozwojowego glizdy a odrobaczenie ma na celu jej zwalczenie. Po upływie 6 miesiąca życia szczeniaka odrobacza się jak dorosłego psa. Pomiędzy odrobaczaniem a szczepieniem należy zachować odstęp, aby nie narażać psa na osłabienie organizmu i nie wpływać na jakość podawanych leków.

Częstotliwość odrobaczeń dorosłego psa, może się różnić w zależności od grupy ryzyka zarobaczeniem. Występują cztery różne grupy ryzyka w zależności od stylu ich życia i bytowania.

GRUPA RYZYKA WG ESCCAP

ESCCAP  – (Europejska Rada ds. Parazytoz Zwierząt Towarzyszących)

• Grupa A
  Do tej grupy zaliczają się psy mieszkające jedynie w domu, bez bezpośredniego kontaktu z miejscami publicznymi i innymi psami. odrobaczone powinny być co 6 miesięcy Alternatywą jest badanie kału w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecności pasożytów.
• Grupa B
  To psy wychodzące na zewnątrz do miejsc publicznych, mające kontakt z innymi psami, jednak spacery odbywają się na smyczy, a właściciel ma nad nim kontrolę. Nie spożywają one surowego mięsa i ślimaków. Nie mają żadnego kontaktu z dzikimi zwierzętami. Wówczas odrobaczenie powinno odbywać się co 3 miesiące. Alternatywą jest regularne, co trzy miesięczne badanie kału.
• Grupa C
  Psy wychodzące na zewnątrz do miejsc publicznych, mające kontakt z innymi psami. Na spacerach puszczane są luzem, co sprawia, że właściciel nie ma nad nimi pełnego nadzoru. Do tej grupy zaliczają się psy spożywając surowe mięso bez obróbki termicznej. W tej grupie mogą zdarzyć się przypadki zjadania kału innych zwierząt. Powinny być odrobaczane co 1-3 miesiące.
• Grupa D
  Najbardziej narażoną grupą psów są psy zjadające padlinę czy gryzonie oraz takie, które mają regularne kontakt z kałem innych zwierząt. Do tej grupy zaliczają się psy. które wychodzą bez nadzoru, w tym także do miejsc publicznych. Zwierzęta przebywające na terenach endemicznego występowania tasiemca. Ta grupa powinna odrobaczana być co miesiąc preparatami przeciwko tasiemcom i co 3 miesiące preparatami przeciwko nicieniom.

Jak przebiega odrobaczanie?

Odrobaczanie psa polega na usunięciu pasożytów wewnętrznych, inaczej nazywanych robaków, które bytują w organizmie psa, żerując na nim i znacznie osłabiając jego organizm. Sam proces odrobaczania różni się w zależności od rodzaju leku przepisanego przez lekarza weterynarii. W zależności od tego, czy zdecydowaliśmy się na tabletki, pasty czy płyny, proces będzie się nieco różnić, ale cel jest ten sam – pozbycie się robaków z organizmu. W przypadku ciężkiego zarobaczenia konieczne może być podawanie leków przez dłuższy okres czasu i stosowanie dodatkowych leków osłonowych.

Odrobaczanie a inne zwierzęta w domu

Zwierzęta w domu mogą się zarazić pasożytami od siebie nawzajem. Pasożyty, takie jak pchły, kleszcze, tasiemce i robaki, mogą przenosić się między różnymi gatunkami zwierząt, w tym między psami, kotami. Jeśli w domu mamy więcej niż jednego czworonoga, w przypadku obecności pasożytów u jednego z nich, powinno się odrobaczyć wszystkie pupile.

Oprócz odrobaczenia wszystkich zwierząt w domu, ważne jest również usunięcie odchodów z terenu, na którym przebywają zwierzęta. Pasożyty mogą przetrwać w środowisku przez długi czas i zarażać kolejne zwierzęta, dlatego ważne jest, aby regularnie sprzątać i dezynfekować obszary, w których zwierzęta przebywają nawet, jeśli robaki nie zostały potwierdzone. Niestety jaja pasożytów zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych w środowisku mogą przetrwać nawet kilka miesięcy, zanim zaatakują.

Odrobaczanie a domownicy

Niestety pasożyty zaliczają się do zoonozy, co oznacza, że ludzie mogą się nimi zarazić od swoich czworonogów. Najczęściej do zakażeń dochodzi przez psią glistę, tasiemce, nicienie giardią, dipylidozą, leptospirozą, bąblowicą. Do zakażenia najczęściej dochodzi poprzez połknięcie jaj, na przykład poprzez spożywanie posiłku rękoma, które miały kontakt z glebą, jedząc nieumyte owoce i warzywa. Najbardziej narażone na zakażenia robakami są dzieci, które podczas zabawy w piaskownicy jedzą piasek, nie myją rąk po zabawie. Rzadziej dochodzi do zakażenia poprzez jaja znajdujące się w sierści psa. Do zakażenia może dojść poprzez spożycie zakażonej wody lub mięsa, w którym znajdowały się pasożyty, bądź przez kontakt z psimi odchodami.

Po stwierdzeniu obecności pasożytów u psa, najlepiej odrobaczyć wszystkich domowników. W tym celu konieczna jest recepta od lekarza rodzinnego. Lepiej dmuchać na zimne i pozbyć się ewentualnych pasożytów jak najszybciej to możliwe. Na co dzień jednak ważne jest przestrzeganie zasad higieny i częste mycie rąk. Taka profilaktyka znacznie obniży ryzyko zarażenia pasożytami. Warto uczyć dzieci od małego, aby te przestrzegały higieny, po zabawie myły ręce, nie wkładamy brudnych rąk do buzi.

Podsumowanie

Psy niemal na każdym kroku narażone są na pasożyty i infekcję. Dbając o naszych czworonożnych przyjaciół i nas samych, pamiętajmy o regularnej higienie rąk, o sprzątaniu psich odchodów, o systematycznym czyszczeniu legowisk, misek i miejsc, gdzie pupil najczęściej przebywa oraz o badaniach kału lub odrobaczeniach. W zależności od grupy ryzyka zakażenia, badania i odrobaczenia powinny odbywać się kilka razy do roku. Nawet bez widocznych objawów, należy sprawdzać kał, aby wykluczyć obecność pasożytów. Po ich wykryciu konieczne będzie wdrożenie leczenia przeciwpasożytniczego, który pozbędzie się niechcianych robaków w organizmie. Po wykryciu robaków w organizmie zwierzęcia konieczne może okazać się także odrobaczanie domowników. Po zaobserwowaniu niepokojących objawów należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.